Hangi zaman diliminde bu.. evliligin ilk birkac ayi hatta belki birkac yili. Alisinca ne oluyor? Bunun cevabini vermek icin o birkac yilda normalde ne oluyormus ona bakmak lazim. Ciftler birbirini daha iyi tanimaya calisiyormus ayni evin icinde. Disarilara cikip yemekler yemek, flort etmek, kacamak bulusmalar gibi olmuyormus. Butun yalnizliginizla ayni evde kaliyormusunuz ve daha once hic tanimadiginiz karakteristik ozelliklerini goruyomusunuz esinizin. Bu yeni karakteristikler bazen sorunlar cikarabiliyormus. Keza ikinizde kocaman adamlarsiniz ne de olmasa ev aliskanliklari var ayri ayri. Peki bu karakteristikler zaten kisinin ana karakterini olusturmuyor mu? Insan yedisinde neyse yetmisinde de o degil mi? Evliligin ilk birkac ayini yada birkac yilini gecirmekle herkes birbirini taniyor mu? Bu insanlar nasil bu kadar emin oluyorlar kendilerinden de sonra hic alisma zorluklari yasamayacaklarini dusunuyorlar. Biryerlerde uzerine tartisacak konusacak daima bisiyler olmicak mi? Ben evlilige alisma devresi var diyorum ama bu tamamen ayni evde yasamanin getirecegi aliskanliklari edinmek olsa gerek ama insanlar hicbir zaman birbirlerine alismasinlar. Keskin taraflari torpulemek lazim evet ama dibinden kesmemek lazim. Aslinda evliligin ilk alisma devresinde olan sey kabullenmekten ote birsey degil. Bu noktada da su onemli neyi kabul ettigimiz? Tabi nedir? Herkes sevdigi, saygi duydugu icin kabul edecek. Ama bu kabul edis gozu kapali olmamali. Hani eger evliligin ilk birkac yilinda sorun cikiyorsa bu iste. Insanlar once kabul etmemek icin direniyorlar sonra birakiyorlar akisina ve seneler geciyor...
1 comment:
himm.. bu beni asan bir konu ama yorum yazmazsam catlarim degil mi? evet! :)
benim yok boyle deneyimlerim. ama birazcik ucundan biliyorum ayni evde yasamanin zorluklarini, aliskanliklarini. bazen korkunc geliyor bana bazen cok sicak. ama iste bu alisma devresi kasar beni :)
evlilik ne? bir arada yasamak, toplum tarafindan iliskinin, sevginin, sayginin, cinselliginin kabulu. bir kere evlenerek duyuruyorsun herkese, gosteriyorsun, bakin biz birbirimizi sevmekle yetinmedik artik ciftiz, tekken ikiyiz diyorsun.
peki onceki aliskanliklar? kolay mi vazgecmek? degil. bu yuzden birbirine alismak gerekiyor. ayni evde olmak demek her an her seyi beraber yapmak demek olmamali. ayri ayri hobiler de ortak paylasimlar da.. ama iste dengeyi tutturmak kolay degil sanirim. bazen sessizligine gomulmek ister yanindaki beden. usulca gitmek lazim oyle donemlerde, kafani bir romana gommek ya da mutfaga gidip kek karistirmak lazim. belki ben bir hava almaya cikiyorum diyerek yolda gicirdatmak dislerini. ama evlendin diye onun herseyi olamazsin. once o kendisi olmali. cunku sen onu kendisi oldugu zamanlarda sevdin.
aslinda biz de ihtiyac duyuyoruz sik sik. hani bir kendimle kalsam. ne cok erteledigimiz sey var. zaman yok guya. ozellikle aylik periyodlarda kimseye tahammulumuz yokken kovmak istemiyor muyuz yanimizdan en sevdiklerimizi :)
ayni bireysellik bizim icin de gecerli aslinda.
biz kadiniz. ruhumuz oksanmak, sevilmek ister. ilk firsatta birbirimize vakit ayiralim, gozgoze olalim isteriz. sahsen ben hep bu duygunun pesinden kosarim.(*) ama sen daha akillisin be necla, sen yapma...
*: peki var mi bunu bulan biri? bulduysa, bir tane de bana bulabilir mi :))
Post a Comment