Necla Mehmet'in case'ini unutursa!

Aman Allahim, nasil bir stresti. Basimdan asagi kaynar sular indi denir ya ona benzer bisiy. Metro hareket ederken, ben ellerimi kapiya dayayip dua etmeye basladim.

Dun, Mehmetle Queens'te bir iftar yemegine gidecektik. Her zamanki gibi Mehmet tam techizatli kameraman Cevat Kelle gibi tam techizatli. Omuzlarindaki agirliktan biri kalksin diye zoom objektifinin oldugu uzun objektif case'ini ben aldim elinden. Metronun bir duraginda inip hemen ayni platformdan baska bir trene binmemiz gerekiyor. Metrodan indim, iftar yaklasiyor, oruc basima vurmus neredeyse zaten, bir yukseltiye yaslandik ikimizde, hispanikin biri de uzerinde oturuyor. Gayri ihtiyari case'i de o yukseltinin uzerine koymusum. Genelde parmagimi, elimi sapina dolarim ki unutmayayim bi yerde diye ama, ne yazik ki ben case'i o yukseltinin uzerinde unuttum.

Metro geldi adim attik, kapi kapandi ve Mehmet hemen case nerde? diye bir telaslandi. Bu telasi hep yapar, ben de korkutmak icin saklarim normalde ama dun aksam oyle olmadi. Metro hareket ederken biz case'e telasli gozlerle bakiyorduk. Allah'a sukur ki bir sonraki durak yakindi hemen indik. Karsi platforma kostuk bir tren zaten az once gelmisti diger istikamete, merdivenlerden yukari kosarken onu kacirdik. Bendeki utanc, sorumsuzluk duygusu, yerin dibine girecegim cunku kaybolmasi demek hem Mehmet'in surekli dikkatsizsin demesini dogrulayacak, hemde bize en az 1500 dolara patlayacak ki cok para. Diger tren geldi hemen atladik. Bir onceki duraga yaklasirken de ben cama yapismis yukseltiyi gormeyi bekliyorum....ve isteee objektif hala biraktigimiz yerde duruyor ama etrafinda uc bes kisi var. Metrodan indik mehmet sen buradan bak ben karsi platforma almak icin kosuyorum dedi. Mehmet merdivenleri cikmaya yakindiki objektifi bir hispanic sagi solu kontrol edip, eline aldi. Ben hemen diger platformdan bagirdim 'Hey man, it's mine. Please' diye cocuk bakti, duymaya calisti, anladi, getireyim dedi. Tam o sirada da mehmet karsisina geldi cocugun elinden aldi zaten ama eger biz, iki uc dakika daha gecikmis olsaydik, hispanik genc objektifimizle birlikte yok olacakti evine dogru. Derin bir nefes cektim, sukur ettim ama aksam uzeri yasanacak bir stres degildi, ustelik metroyla geri donerken objektifin orada olmayacagindan yuzde yuz emindim ama, mehmet sonradan senden kiymetli diil, bana bir tane daha alirdin sakalari yapti. Ben cok rahattim bulacagimiza emindim dedi. Allah'im tamamen nasip, her bes dakikada bir en as bes yuz kisinin trenden indigi bir mekanda ve saatte bulmamiz tamamen sukur edilecek bir durumdu. Case'i bir daha elime aldigimda hep bu aklima gelecek.